Grajewski Jan, Glosa do postanowienia SN z dnia 1 lipca 2004 r., III KK 34/04

1. Komentarz do tezy zawartej w glosowanym orzeczeniu Sądu Najwyższego wypadałoby właściwie rozpocząć i zakończyć paremią „clara non sunt interpretanda". Nie jest to jednak zarzut pod adresem rozpatrującego kasację składu orzekającego Sądu Najwyższego zobowiązanego do ustosunkowania się do sformułowanych w skardze kasacyjnej zarzutów. Kwestia procesowa, którą Sąd Najwyższy rozważał, jest bowiem egzemplifikacją kreowania pozornych problemów procesowych, mających uzasadnić zarzut naruszenia prawa procesowego w postępowaniu sądowym, a tym samym legitymować wniesienie nadzwyczajnego środka zaskarżenia. Jest oczywiste, że strona procesowa ma prawo i obowiązek ustalenia oraz podnoszenia zarzutów mieszczących się w ustalonych ustawowo podstawach kasacyjnych (art. 523 § 1 kpk). Zrozumiałe jest również, że w niektórych przypadkach będą to oceny przejaskrawione, skażone subiektywnym, a niekiedy nawet emocjonalnym zaangażowaniem. Uwzględniając tego rodzaju okoliczności nie sposób jednak...