Postulski Kazimierz, Glosa do postanowienia s. apel z dnia 2 lutego 2016 r., II AKzw 7/16

W kodeksie karnym wykonawczym znajdujemy kilka przepisów ograniczających możliwość ponownego rozpoznania wniosku w tym samym, co poprzednio, przedmiocie przed upływem określonego czasu. Artykuł 161 § 3 k.k.w., którego dotyczy glosowane postanowienie, jest jednym z pięciu takich przepisów.

Intencja ustawodawcy, która spowodowała ich istnienie, wydaje się oczywista. Jest nią zapobieżenie konieczności merytorycznego rozpoznawania ponawianych regularnie, w krótkich odstępach czasowych, bezzasadnych wniosków skazanych, motywowanych bardzo często pieniactwem bądź celowym, złośliwym prowokowaniem sądu do ustawicznego zajmowania się ich sprawami bez dostatecznie uzasadnionych powodów. Skłonność skazanych do tego rodzaju częstego kontaktu z sądem jest z ich punktu widzenia zrozumiała i nie jest rzadkością.

Ta słuszna intencja twórców kodeksu nie przełożyła się jednak na szczegółowe rozwiązania prawne w sposób wymagany od racjonalnego ustawodawcy. Wskazuje na to dość wyrywkowy, chyba nie do końca...