Zachuta Andrzej, Glosa do postanowienia s.apel. z dnia 17 sierpnia 2000 r., II AKz 181/2000

Przytoczona in extenso teza zawarta w uzasadnieniu glosowanego postanowienia jest na tyle oczywista, że jakiekolwiek ustosunkowywanie się do niej w oderwaniu od kontekstu okoliczności, w jakich została wygłoszona, byłoby lekceważeniem czytelnika i „wyważaniem otwartych drzwi”. Właściwie najważniejszy wydaje się ów kontekst, albowiem w ostatnim, szóstym zdaniu uzasadnienia Sąd Apelacyjny stwierdził, iż odstępuje od stanowiska wyrażonego w sprawie o sygn. II AKz 56/00.

Przypomnieć zatem trzeba, że problem nawiązuje do diametralnie odmiennych orzeczeń dwóch Sądów Apelacyjnych (w Katowicach i Krakowie) na temat, który nurtował także sądy w okręgach innych apelacji (np. warszawskiej), a dotyczył wykładni art. 249 § 5 k.p.k. w sprzężeniu głównie z treścią normy z art. 344 k.p.k. oraz art. 263 § 2 k.p.k. Ponieważ regulacja zawarta w art. 249 § 5k.p.k. ma charakter gwarancyjny, a poglądy sądów wyższych odbijają swe wyraźne piętno na orzecznictwie sądów usytuowanych niżej w hierarchii...