Postulski Kazimierz, Glosa do postanowienia s. apel. z dnia 16 kwietnia 2014 r., II AKo 71/14

Właściwość sądu w postępowaniu karnym wykonawczym w takim wydaniu, jakie zaserwował nam ustawodawca w noweli z 2011 r. , stanowi układankę o znacznym stopniu skompilowania. Oprócz podstawowego w tej materii przepisu, jakim jest art. 3 § 1 k.k.w., kolejne przepisy zarówno części ogólnej, jak i przepisy części szczególnej kodeksu karnego wykonawczego, a także innych ustaw (jak chociażby ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego), przewidują wiele wyjątków od zasady wyrażonej w tym przepisie, a także wiele wyjątków od tych wyjątków („super wyjątków”).

Takim „super wyjątkiem” jest m.in. określona w art. 153 § 5 k.k.w. właściwość miejscowa sądu penitencjarnego do udzielenia dalszych przerw w wykonaniu kary pozbawienia wolności. W myśl wymienionego przepisu właściwym do orzekania w tym przedmiocie jest sąd penitencjarny, który udzielił pierwszej przerwy. Jest to zatem wyjątek od przewidzianej w art. 3 § 2k.k.w. regulacji, w myśl...