Borkowski Janusz, Glosa do postanowienia NSA z dnia 18 października 1991 r., II SA 392/91

1. Teza orzeczenia NSA nie budzi żadnych wątpliwości, odpowiada w całej pełni utrwalonej linii orzecznictwa sądu administracyjnego oraz poglądom doktrynalnym. Stanowisko zajęte przez sąd administracyjny znajduje swe podstawy w konstytucyjnej zasadzie umacniania i rozszerzania praw i wolności obywatelskich (art. 65 ust. 1 Konstytucji RP), czemu dano wyraz w uzasadnieniu glosowanego postanowienia.

Uzasadnienie postanowienia jest bardzo obszerne, z racji jego precedensowego charakteru (dodajmy - co do tłumaczy przysięgłych traktowanych jako osoby wykonujące wolny zawód), ale ani w jednym zdaniu nie jest rozwlekłe, czy mówiąc potocznie - „przegadane", jest to piękny przykład usystematyzowanego, jasnego i precyzyjnego wywodu prawniczego, zawierającego interpretację przepisów z wykorzystaniem dorobku doktryny i orzecznictwa NSA. Teza glosowanego wyroku potwierdza trafność stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 5 lutego 1988 r. (III AZP 1/88), że w art. 104...