Zimoch Stanisław, Glosa do postanowień SN: z dnia 17 czerwca 1993 r., II KRN 91/93 oraz z dnia 29 kwietnia 1993 r., WZ 87/93

Stany faktyczne i rozstrzygnięcia wydane w obu sprawach, w których zapadły glosowane postanowienia, są prawie identyczne. Odnosi się to w równej mierze także do poglądów wyeksponowanych w tezach obu glosowanych orzeczeń. Poglądy te w prostej linii zmierzają do wykazania, że pokrzywdzony, mimo iż nie przystąpił do sprawy na etapie postępowania sądowego do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego w charakterze oskarżyciela posiłkowego lub powoda cywilnego, uzyskuje uprawnienia strony procesowej i z tego tylko tytułu może wnosić środki odwoławcze na wydane przez sąd i podlegające zaskarżeniu postanowienia. Tego rodzaju stwierdzenie wynika expressis verbis tylko z drugiego z glosowanych postanowień, ale pierwsze z nich, wprawdzie w sposób pośredni, ale dostatecznie wyraźnie prowadzi do takiego samego wniosku. Uwzględniając bowiem rewizję nadzwyczajną Prokuratora Generalnego, Sąd Najwyższy uchylił postanowienie sądu rejonowego wydane przed rozprawą główną o umorzeniu postępowania na podstawie...