Pinkalski Zbigniew, Działalność reklamowa Telewizji Publicznej w Polsce. Glosa do wyroku SN z dnia 29 października 2010 r., I CSK 646/09

Sąd Najwyższy (dalej jako SN) w wyroku wydanym 29.10.2010 r. poruszył nieanalizowaną dotychczas w judykaturze kwestię emisji reklam przez Telewizję Publiczną. Ograniczający możliwość przerywania programów reklamami w mediach publicznych art. 16a ust. 7 ustawy z 29.12.1992 r. o radiofonii i telewizji od momentu jego uchwalenia stanowi istotny czynnik wpływający na kształt rynku medialnego w Polsce. Ponieważ Telewizja Publiczna jest podmiotem nieustannie walczącym o pozycję lidera rynku z telewizjami komercyjnymi, wykładnia wyżej wskazanej regulacji jest przedmiotem sporu mającego bezpośrednie przełożenie na interesy gospodarcze konkurujących podmiotów. Zasadniczo w ramach tego sporu rywalizują ze sobą dwie koncepcje, zakładające zawężającą i rozszerzającą interpretację ograniczeń reklamowych. Wraz z wydaniem glosowanego orzeczenia tendencja do rozszerzającej, liberalnej wykładni art. 16a ust. 7 u.r.t. została jednak uznana za niesłuszną na tle obowiązującego stanu prawnego. Waga przedmiotowego judykatu wynika również z faktu, że może on wywrzeć skutki także w sferze ochrony prawnoautorskiej twórców audycji telewizyjnych. Jednocześnie, komentowany wyrok daje podstawę do poczynienia pewnych uwag o przepisach ustawy o radiofonii i telewizji, odnoszących się do przerywania audycji reklamami oraz o stosunku tych przepisów do prawa europejskiego. Wszystkie wymienione powyżej zagadnienia stanowią przedmiot glosy.