Nesterowicz Mirosław, Cywilne prawo - ochrona dóbr osobistych - odpowiedzialność organizatora turystyki za tzw. zmarnowany urlop. Glosa do wyroku SN z dnia 24 marca 2011 r., I CSK 372/10

Sąd Najwyższy w dwóch istotnych orzeczeniach: z dnia 19 listopada 2010 r. III CZP 79/2010 (OSNC 2011/4 poz. 41) i z dnia 24 marca 2011 r. I CSK 372/2010 (LexPolonica nr 2505492) stwierdził, że: „Artykuł 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 223 poz. 2268 ze zm.) może być podstawą odpowiedzialności organizatora turystyki za szkodę niemajątkową w postaci tzw. zmarnowanego urlopu". Stanął więc na gruncie prawa unijnego, ponieważ przepis ten stanowi implementację art. 5 dyrektywy 90/314/EWG z 13 czerwca 1990 r. o podróżach turystycznych i poszedł drogą orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 12 marca 2002 r. w sprawie Simone Leitner .

Przyjmując to stanowisko, zresztą jedyne możliwe w świetle obowiązków państwa członkowskiego UE stosowania prawa unijnego, SN przeciął spory istniejące w polskim orzecznictwie co do podstawy prawnej roszczenia o zadośćuczynienie za zmarnowany urlop. Odrzucił pogląd pojawiający...