Nesterowicz Mirosław, Cywilne prawo - czyn niedozwolony - zadośćuczynienie za naruszenie praw pacjenta. Glosa do wyroku SN z dnia 27 kwietnia 2012 r., V CSK 142/11

1. Najistotniejsza kwestia tej sprawy znalazła się w tezie orzeczenia SN. SN potwierdza stanowisko przyjęte w wyroku z 29 maja 2007 r. (V CSK 76/2007 OSNC 2008/7-8 poz. 91 - uzasadnienie) i w wyroku z 3 grudnia 2009 r. (II CK 337/2009 Prawo i Medycyna 2012/2 - uzasadnienie, z glosą M. Nesterowicza), że roszczenia o zadośćuczynienie pieniężne z art. 19a ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Tekst jednolity: Dz. U. 2007 r. Nr 14 poz. 89 ze zm.; dalej jako: ustawa o z.o.z.) i art. 445 k.c. mają odrębny charakter, a przepisy te określają zasady odpowiedzialności sprawców za odrębne czyny bezprawne. Gdy pierwszy chroni godność, prywatność i autonomię pacjenta, to drugi traktuje o zadośćuczynieniu będącym rezultatem uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia czy pozbawienia wolności. Pierwszy nie wymaga powstania szkody, gdyż zadośćuczynienie może być przyznane za sam fakt naruszenia i nie jest zależne od jednoczesnego wystąpienia szkody . Dla oceny tezy trzeba przypomnieć,...