Koszowski Maciej, Clara non sunt interpretanda a wykładnia umów. Glosa do wyroku s.apel. z dnia 11 marca 2005 r., I ACa 1606/04

Zasady tłumaczenia umów określone przepisem art. 65 § 2 k.c. znajdują zastosowanie w odniesieniu do umów sporządzanych na piśmie tylko wtedy, gdy sformułowania dokumentu są na tyle niejasne, iż mogą budzić wątpliwości co do zamiaru stron zawierających umowę, a nie wtedy, gdy strony swą wolę dostatecznie jasno ujawniły w treści sporządzonej na piśmie umowy.

Glosowany wyrok dotyczy powszechnie znanej w procesie wykładni tekstów prawnych zasady clara non sunt interpretanda występującej również pod postacią paremii interpretatio cessat in claris czy in claris non fit interpretatio. W myśl tej maksymy: to co jest jasne, nie wymaga interpretacji. Natomiast ściślej ujmując, zasada ta oznacza, że w sytuacji gdy po zastosowaniu językowych dyrektyw wykładni znaczenie danego przepisu nie budzi już dalszych wątpliwości, to nie należy sięgać do innych argumentów i metod wykładni (np. celowościowej, systemowej czy argumentów konsekwencjonalistycznych). Można przy tym przyjąć, że brak jest takich...