Domański Sebastian, Artykuł 485 § 3 k.p.c. jako samoistna podstawa do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego. Glosa do uchwały SN z dnia 7 października 2009 r., III CZP 65/09

Omawiana w glosie uchwała Sądu Najwyższego (dalej jako SN) będzie mieć zapewne istotne znaczenie dla orzecznictwa sądów i rozpoznawania przez nie spraw o zapłatę w postępowaniu nakazowym. Uchwała ta, a zwłaszcza jej uzasadnienie, rozwiewa bowiem istniejące dotąd rozbieżności w kwalifikowaniu wyciągów z ksiąg rachunkowych funduszy sekurytyzacyjnych. Wnioski zaprezentowane w uzasadnieniu uchwały SN mogą jednak usankcjonować błędną, w mojej ocenie, praktykę orzeczniczą, polegającą na wydawaniu nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym na bazie wyciągów z ksiąg rachunkowych funduszy sekurytyzacyjnych z tą jedynie różnicą, że nakazy te wydawane będą nadal, lecz na innej niż dotąd podstawie prawnej. Przedmiotowa uchwała aprobuje bowiem wydawanie nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym w oparciu o wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszy sekurytyzacyjnych nie na mocy art. 485 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania cywilnego , lecz na zasadzie analogii do art. 485 § 3 tego kodeksu, a więc bez wyraźnej podstawy prawnej.