Wosiak Kacper, Zwrot zaliczek dywidendowych według art. 195 § 1(1)  k.s.h.

Przepisy dotyczące zaliczki na poczet dywidendy wywoływały dotychczas szereg problemów interpretacyjnych. Wiele wątpliwości budziła m.in. kwestia obowiązku wspólników do zwrotu zaliczek w sytuacji, gdy po zakończeniu roku obrotowego okazuje się, że spółka nie ma funduszy odpowiadających co najmniej sumie wypłaconych zaliczek, albo gdy zgromadzenie wspólników zadecyduje o przeznaczeniu zysku na inny cel niż wypłata dywidendy. Ustawodawca zamierzał usunąć pewne z tych wątpliwości, wprowadzając do Kodeksu spółek handlowych art. 195 § 1¹, którym expressis verbis uregulowano kwestię zwrotu zaliczek. Nowy przepis nie jest jednak wolny od niejasności. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie możliwego kierunku wykładni art. 195 § 1¹ k.s.h., w tym uzasadnienie hipotez, że obowiązek zwrotu zaliczek powstaje ex lege, bez konieczności podejmowania uchwał przez zgromadzenie, jak też że wspólnicy będą musieli zwracać zaliczki wtedy, gdy cała suma dywidendowa określona w art. 192 k.s.h. jest mniejsza od wypłaconych zaliczek, a nie – jak mogłoby się wydawać po wstępnej analizie przepisu – gdy wynik finansowy netto spółki jest niższy od wypłaconych zaliczek.