Okońska Agnieszka, Związek spraw jako przesłanka jurysdykcji krajowej i właściwości sądu dla rozpoznania powództwa wzajemnego

Artykuły
Opublikowano: EPS 2009/8/28-36
Autor:
Rodzaj: artykuł

Związek spraw jako przesłanka jurysdykcji krajowej i właściwości sądu dla rozpoznania powództwa wzajemnego

Powództwo wzajemne znane jest systemom prawa procesowego wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, niemniej jednak można zauważyć pewne odmienności . W celu unikania konfliktów jurysdykcyjnych związanych z wytaczaniem powiązanych ze sobą powództw przed sądami różnych państw członkowskich, rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z 22.12.2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych , w ślad za konwencją brukselską (dalej jako konwencja) , normuje jurysdykcję dla powództwa wzajemnego, uznając je za jeden z rodzajów jurysdykcji opartej na związku spraw (tzw. forum connexitas) . Celem zawartej w art. 6 rozporządzenia 44/2001 regulacji jurysdykcji opartej na związku spraw, w tym także jurysdykcji dla powództwa wzajemnego, jest zapewnienie rozpoznania i rozstrzygnięcia całego (często skomplikowanego) sporu przez jeden sąd . Pozwala to zapobiec wydawaniu w różnych państwach członkowskich rozbieżnych orzeczeń (międzynarodowa harmonia rozstrzygnięć), co leży w interesie zarówno prawidłowego wymiaru sprawiedliwości , jak i stron postępowania . Ponadto, w odniesieniu do powództwa wzajemnego, istotna jest także realizacja stanowiącej jedno z głównych założeń rozporządzenia 44/2001 zasady ekonomii procesowej poprzez umożliwienie uniknięcia dwóch procesów dotyczących tych samych kwestii faktycznych lub prawnych. Sąd rozpoznający sprawę główną jest w stanie, co do zasady, mniejszym nakładem czasu, pracy i kosztów rozstrzygnąć także sprawę wzajemną, jeżeli istnieje między nimi odpowiedni związek .

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX