Promińska Urszula, Znak towarowy wspólny i gwarancyjny jako kategorie normatywne znaków towarowych

Znak towarowy wspólny i znak gwarancyjny stanowią samodzielne kategorie znaków towarowych, wyróżniane zarówno w aktach prawa międzynarodowego, jak i w ustawach krajowych. Podstawowym i wspólnym dla obu kategorii kryterium ich wyodrębnienia jest konstrukcja prawa ochronnego, która zakłada „rozszczepienie” prawa do znaku (z rejestracji) i prawa do jego używania. Nabycie prawa ochronnego na znak (wspólny i gwarancyjny) jest zastrzeżone dla ustawowo kwalifikowanych podmiotów, a prawo używania znaków zarejestrowanych na ich rzecz jest zapewnione innym podmiotom. Istotne znaczenie ma też kryterium pełnionych przez nie funkcji. O ile znak wspólny, podobnie do znaku indywidualnego, pozwala odróżniać towar/usługę ze względu na jego pochodzenie od członków „wspólnoty”, o tyle znak gwarancyjny zapewnia jedynie o posiadaniu przez towar/usługę oznaczonych cech lub właściwości. Przedstawione w artykule wnioski płynące z uwag historycznych i komparatystycznych mogą być pomocne dla wyznaczenia istotnych cech charakteryzujących przedmiotowe kategorie.