Kleban Bartosz, Zezwolenie jako podstawa statusu i działania organizacji zbiorowego zarządzania w prawie unijnym i polskim a praktyka sądów powszechnych

Uzyskanie zezwolenia ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego stanowi w prawie polskim warunek konieczny powstania organizacji zbiorowego zarządzania (dalej jako OZZ) i wyznacza zakres zbiorowego zarządzania wykonywanego przez daną OZZ. Analiza najnowszego orzecznictwa sądów apelacyjnych ujawnia, że zakres zezwoleń udzielonych polskim OZZ jest niejednokrotnie bezzasadnie kwestionowany. Sądy dokonują samodzielnej wykładni zezwoleń OZZ, wbrew prawu zastępując w tej mierze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej jako MKiDN). Zagadnienie to wymaga zbadania zwłaszcza w związku z wejściem w życie dyrektywy 2014/26/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz udzielania licencji wieloterytorialnych dotyczących praw do utworów muzycznych do korzystania online na rynku wewnętrznym . Ustawodawca unijny zadeklarował bowiem neutralność w kwestii istniejących systemów zezwoleń OZZ i nadzoru nad OZZ w państwach członkowskich UE, jeżeli są one zgodne z prawem unijnym, i nie stanowią przeszkody w pełnym stosowaniu dyrektywy.