Maroń Grzegorz, Zbiór zasad etyki zawodowej prokuratorów w orzecznictwie Sądu Najwyższego

Streszczenie

W artykule zaprezentowano rezultaty studium orzecznictwa Sądu Najwyższego pod kątem obecności w uzasadnieniach jego judykatów odniesień do Zbioru zasad etyki zawodowej prokuratorów (zarówno tego aktualnie obowiązującego z 2017 r., jak i poprzedniego z 2012 r.). Autor formułuje kilka uwag krytycznych w przedmiocie sądowej operacjonalizacji Zbioru. Sąd Najwyższy w sprawach postępowań dyscyplinarnych prokuratorów zbyt rzadko powołuje się na postanowienia Zbioru. Jeśli już to czyni, to najczęściej poprzestaje na ich nadmienieniu bez nawet wyjaśnienia, o czym one stanowią, czy tym bardziej poddania ich interpretacji. W niektórych kwestiach orzecznictwo Sądu Najwyższego jest niespójne, np. co do „pomocniczego” charakteru Zbioru dla potrzeb postępowania dyscyplinarnego. Sąd Najwyższy nie unika też błędów w aplikowaniu poszczególnych norm Zbioru do okoliczności rozpoznawanych spraw, np. w kontekście nadużycia przez prokuratora wolności słowa. Rozważania wieńczy postulat przyznania Zbiorowi należnej mu wagi przez organy stojące na straży prokuratorskiej deontologii.