Lewandowska Ewa, Zastrzeżenie umownego prawa odstąpienia w umowach o świadczenie usług objętych zakresem art. 750 k.c.

Strony nienazwanych umów o świadczenie usług, korzystając z zasady swobody umów, kształtują wzajemne prawa i obowiązki tak, by w sposób jak najbardziej efektywny osiągnąć zamierzony cel związany z rodzajem prowadzonej przez nie działalności. Różnorodna treść i otwarty katalog świadczą o ich dużej praktycznej doniosłości. Stronami wskazanego typu umowy mogą być wszystkie kategorie podmiotów prawa cywilnego, a w wielu przypadkach są to osoby niezaznajomione z przepisami prawa i niedoinformowane o przysługującym im prawie wypowiedzenia. Przepis art. 750 kodeksu cywilnego stanowi, że do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zwrot „stosuje się odpowiednio” oznacza konieczność uwzględnienia specyfiki konkretnej sytuacji. Przepisy o zleceniu znajdują zastosowanie wprost, z pewnymi modyfikacjami bądź z możliwością wyłączenia dopuszczalności stosowania niektórych z nich. Przepisem wymagającym modyfikacji jest art. 746 k.c., bowiem dopuszczalność wypowiedzenia umowy powinna być oceniana ze względu na charakter usługi będącej przedmiotem umowy. W doktrynie zgodnie przyjmuje się, że konstrukcja wypowiedzenia stosunku prawnego jest instytucją zbliżoną do umownego prawa odstąpienia (art. 395 k.c.). Zasadne wydaje się być poczynienie uwag co do dopuszczalności zastrzeżenia umownego prawa odstąpienia (art. 395 k.c.) i jego wpływu na możliwość rozwiązania umowy w drodze wypowiedzenia (art. 746 k.c.).