Jezusek Andrzej, Zastosowanie reguły in dubio pro reo przy rozstrzyganiu zagadnień prawnych

Zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k., niedające się usunąć wątpliwości należy rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego. W myśl propozycji Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, jego treść ulegnie zmianie – nakaz rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonego będzie miał zastosowanie tylko do wątpliwości, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym. Na gruncie obecnego stanu prawnego powszechnie twierdzi się, że wspomniana zasada ma zastosowanie do wątpliwości faktycznych, kontrowersje budzi jej zastosowanie przy rozstrzyganiu wątpliwości prawnych. W postanowieniu Najwyższego Sądu Wojskowego z 12 III 1960 r. stwierdzono, że zasada in dubio pro reo odnosi się jedynie do oceny faktów, a nie do oceny i wykładni norm. Odmienny pogląd został wyrażony przez SN w orzeczeniu z 24 VI 1994 r. , w którym dopuszczono stosowanie zasady in dubio pro reo do zagadnień prawnych w ten sam sposób, jak przy ustalaniu faktów. Stanowisko to zostało potwierdzone w innych orzeczeniach . W razie wejścia w życie...