Sokołowski Krzysztof Piotr, Zasiedzenie lokalu i budynku warszawskiego

W niniejszej pracy omówiona zostanie kwestia dopuszczalności zasiedzenia lokalu znajdującego się w budynku stojącym na gruncie, położonym na obszarze skuteczności dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (dalej: „dekret warszawski” lub „dekret”), oraz samego takiego budynku. Rozważymy, czy fakt rozdzielenia przez ów akt gruntu i budynku, czyli przełamanie zasady superficies solo cedit, uniemożliwia zasiedzenie, oraz jaki wpływ na los części wspólnych budynku oraz gruntu pod nim ma wykonywanie posiadania samoistnego względem lokalu czy budynku. Omówiony zostanie także wpływ na ww. problematykę kwestii obowiązującego do 1 października 1990 r. zakazu zasiedzenia gruntów państwowych. Analizę rozpocznie opisanie ogólnych założeń dekretuoraz przejawów posiadania lokalu i budynku. Ze względu na istny galimatias prawny w kwestii gruntów warszawskich, niemający precedensu nigdzie w całej Polsce, oraz niemałą rolę zasiedzenia nieruchomości w...