Gdesz Mirosław, Zasady i warunki sytuowania ogrodzeń a miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

Przedmiotem artykułu jest budzącą kontrowersje kwestia, czy art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zawiera w sobie podstawę do określenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zasad sytuowania ogrodzeń. Podjęta została krytyka stanowiska wykluczającego wprowadzenie do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ustaleń dotyczących sytuowania ogrodzeń. W tym zakresie analizowane jest aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące tej materii. W artykule wskazuje się na doniosłość tego zagadnienia z punktu widzenia kształtowania ładu przestrzennego. Ponadto autor stawia pytanie o to, czy plany miejscowe, w których nie można uregulować kwestii lokalizacji ogrodzeń czy obiektów małej architektury, mają sens. Zasadniczą tezą jest twierdzenie, że możliwość podjęcia przez gminę uchwały krajobrazowej na podstawie art. 37a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie wyklucza możliwości uregulowania tej materii w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jeżeli rada gminy nie zdecydowała się na uchwalenie uchwały krajobrazowej.