Dalkowska Anna, Zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym w administracji - realny czy pozorny środek ochrony podatnika?

Zarzuty stanowią środek prawny podatnika w egzekucji administracyjnej – nieznany w postępowaniu rozpoznawczym. Podstawy prawne i tryb postępowania w sprawie zarzutów reguluje ustawa z 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji – dalej jako u.p.e.a. Przedmiotem niniejszego artykułu jest zagadnienie dotyczące roli zarzutów z punktu widzenia procesowej ochrony zobowiązanego po ostatnich zmianach w ustawie, a w szczególności uprawnień wierzyciela w relacji z organem egzekucyjnym w toku postępowania dotyczącego ich rozpoznania i rozstrzygnięcia. Z dniem 11.11.2013 r. istota i rola zarzutów uległy zasadniczej zmianie . Ze środka o charakterze względnie suspensywnym stały się instrumentem prawnym, który przerywa bieg postępowania, zawieszając je z mocy prawa do czasu ich ostatecznego rozstrzygnięcia. Funkcja gwarancyjna zarzutów ograniczona jest poprzez udział wierzyciela w ich merytorycznym rozpoznaniu, co powoduje, że stanowią one środek ochrony o charakterze niedoskonałym. Nowelizacja ustawy z 30.08.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – dalej jako p.p.s.a., w art. 3 § 2 pkt 3 wyłączyła z dniem 16.08.2015 r. z zakresu kognicji sądów administracyjnych postanowienia wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowienia, których przedmiotem jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu.