Grzegorczyk Paweł, Zarzut spełnienia świadczenia jako podstawa powództwa opozycyjnego (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.)

I. Jedną z klasycznych podstaw powództwa opozycyjnego jest zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.). Podkreślając związek między podstawami powództwa opozycyjnego a prawomocnością materialną orzeczenia (art. 365 i 366 k.p.c.), w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. postanowiono, że jeżeli tytułem wykonawczym jest orzeczenie sądu, to powództwo może zostać oparte tylko na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy. Stosownie do tego, w judykaturze do niedawna prezentowane było kategoryczne stanowisko, że spełnienie świadczenia, jako zdarzenie, o którym mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., może dotyczyć - w przypadku orzeczeń sądowych - wyłącznie okresu po zamknięciu rozprawy . Pogląd ten znajdował poparcie w nauce, w której podkreślano, że w postępowaniu z powództwa opozycyjnego nie kwestionuje się słuszności wyroku sądowego, lecz bada się, czy stwierdzone nim roszczenie nie ekspirowało .

Aktualność tego stanowiska została postawiona pod znakiem zapytania...