Sztando Andrzej, Wyzwania systemowej integracji zarządzania przestrzenią z zarządzaniem strategicznym rozwojem w wymiarach lokalnym, subregionalnym i regionalnym

Samorządowe zarządzanie strategiczne rozwojem społeczno-gospodarczym i przestrzenno-środowiskowym w wymiarach lokalnym, subregionalnym oraz regionalnym upowszechnia się w Polsce już od trzech dekad. Wciąż jeszcze charakteryzuje je jednak wiele niedoskonałości, w tym niesatysfakcjonujące skuteczność i efektywność. Słaba integracja z nim zarządzania przestrzenią to jedna z głównych, trwających wiele lat przyczyn tej sytuacji. W 2020 r., w ramach pierwszego etapu reformy zarządzania rozwojem kraju, rozpoczęto jednak jej systemowe pogłębianie. Proces ten wyznaczył nowe potrzeby badawcze w zakresie identyfikacji wyzwań tej integracji, rozumianych jako jej główne problemy i zagrożenia, a także w zakresie konceptualizacji sposobów sprostania im. Artykuł prezentuje wyniki badań o takich celach. Zastosowano w nich strategię badawczą analizy systemowej i wykorzystano metody badawcze analizy aktów prawnych, przyczynowo-skutkowej oraz komparatywnej. Użyto także wyników wieloletnich obserwacjach uczestniczących. Wśród zidentyfikowanych wyzwań znalazły się wyzwania interpretacji i hierarchizacji dyspozycyjnych części relacji integracji, wyzwania oceny i redukcji tych relacji na poziomie regionalnym, a także wyzwania doboru siły integracji i podnoszenia kultury gminnego zarządzania strategicznego rozwojem, przy czym te ostatnie uznano za najważniejsze. Wobec każdego z tych wyzwań sformułowano rekomendacje działań adresowane do władz państwowych i samorządowych oraz do środowiska akademickiego. Artykuł kończą argumenty za kontynuacją badań także po zakończeniu omawianej integracji, zwłaszcza badań ewaluacyjnych.