Sikora Alicja, Wybrane aspekty publicznego finansowania energii odnawialnej w świetle zasad pomocy państwa

Ochrona środowiska naturalnego, z punktu widzenia zasięgu regulacyjnego prawa unijnego, ma charakter wybitnie przekrojowy. W kontekście prawa pierwotnego granice polityki ochrony środowiska wyznaczone są za pośrednictwem celów o szerokim zakresie określonych w art. 191 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej . W konsekwencji ustawodawca unijny objął zakresem regulacji wyjątkowo zróżnicowane dziedziny, począwszy od problematyki ochrony przyrody, mechanizmów oddziaływania na środowisko, gospodarki odpadami, ochrony wód poprzez system jakości powietrza, działań przeciwko zmianom klimatu, a także nowych technologii . Pomimo że polityka ochrony środowiska należy w świetle art. 4 ust. 2 lit. e TFUE do kompetencji dzielonych między Unię a państwa członkowskie UE, cechuje ją szczególna intensywność regulacyjna. Ponadto, wraz w wejściem w życie Traktatu z Lizbony szczególnego znaczenia nabiera również art. 37 Karty Praw Podstawowych UE , a wraz z nim pytanie, jak interpretować zasadę wysokiego stopnia ochrony prawnośrodowiskowej z punktu widzenia praw jednostek ?