Drapała Przemysław, Wola prowadzenia cudzej sprawy jako przesłanka negotiorum gestio

Normatywne ukształtowanie instytucji prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia jest zawsze wynikiem przyjętego przez danego ustawodawcę kompromisu między całkowitym zakazem mieszania się w cudze sprawy a szerokim przyzwoleniem na uzasadnione życiową potrzebą (względnie godną aprobaty intencją) ingerencje jednej osoby w sferę interesów innej. W większości europejskich systemów prawnych regulacja negotiorum gestio nawiązuje do pierwowzoru tej instytucji ukształtowanego w klasycznym prawie rzymskim. W konsekwencji, od strony konstrukcyjnej modele negotiorum gestio występujące w głównych ustawodawstwach europejskich są do siebie zbliżone. Istniejące różnice dotyczą przede wszystkim regulacji skutków prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia oraz odpowiedzialności negotiorum gestoris. Jednym z elementów wspólnych dla konstrukcji negotiorum gestiow systemach prawnych Europy kontynentalnej jest wyróżniana po stronie prowadzącego sprawę przesłanka woli (zamiaru) działania w cudzej sferze interesów....