Marzec Tymoteusz, Własność infrastruktury oświetleniowej a zadanie finansowania oświetlenia w gminach wobec wyzwań transformacji energetycznej i wysokich cen energii

W artykule wskazano konsekwencje wynikające z własności infrastruktury oświetlenia ulicznego w kontekście realizacji zadania finansowania oświetlenia przez gminę. Struktura własnościowa oświetlenia ulicznego cechuje się dualizmem, w którym zdecydowana większość punktów świetlnych, około 70%, stanowi własność przedsiębiorstw energetycznych, a zdecydowana mniejszość pozostaje w rękach gmin. Pozycja ta doprowadziła przedsiębiorstwa energetyczne, niemające interesu w mniejszym zużyciu energii, do podejmowania działań ograniczających konkurencję oraz do blokowania inwestycji w energooszczędne źródła światła. Skutkiem powyższego jest nieoptymalne wydatkowanie środków publicznych. Występujące problemy potęgowane są brakiem legalnej definicji punktu świetlnego oraz sprzecznościami pomiędzy poszczególnymi dziedzinami prawa, tj. prawem energetycznym z jednej strony oraz prawem finansów publicznych i zamówień publicznych z drugiej. Zgodnie z prawem zamówień publicznych i finansów publicznych pomimo istnienia obowiązku finansowania oświetlenia ulicznego gminy nie mogą realizować inwestycji skutkujących przysporzeniem w majątku osób trzecich.