Tomaszewska Monika, Wiek emerytalny jako uzasadnienie wypowiedzenia umowy o pracę na tle orzecznictwa Sądu Najwyższego

W kontekście postawionego problemu należy zauważyć, że pogląd na status prawny i prawa osób wynikające z osiągnięcia określonego wieku zmieniały się, a wraz z nimi ewoluowała ocena wieku jako czynnika możliwej dyskryminacji osób. Wiek osoby fizycznej, z punktu widzenia prawa, jest zdarzeniem jednorodnym w tym znaczeniu, że osiągnięcie określonej liczby lat pozostaje poza wpływem prawa i nie jest przez nie modyfikowane. Natomiast ustawodawca może wiązać i wiąże z nim określone konsekwencje. W polskim systemie prawnym wiek stał się zdarzeniem prawnym istotnym zarówno dla prawa pracy – przykładowo, wskazując przepis ograniczający dopuszczalność wypowiedzenia umowy w wieku przedemerytalnym (art. 39 kodeksu pracy ) – jak i dla systemu zabezpieczenia społecznego, gdyż tam z kolei jest uznawany za kategorię ryzyka ubezpieczeniowego, z którym się wiąże prawo do nabycia określonych świadczeń (np. świadczeń emerytalnych) . Innymi słowy, z chwilą osiągnięcia określonego wieku, który wskazuje ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych , osoba uprawniona nabywa ekspektatywę emerytury.