Jasiński Tomasz, Wróbel Dorota, Weksel jako przedmiot przestępstwa

Streszczenie

Prawo wekslowe nie zawiera przepisów karnych. W artykule jest przedstawiona problematyka regulacji Kodeksu karnego , które mogą dotyczyć weksli. Są to art. 310 § 1, art. 270 § 2 i art. 276. Pierwszoplanowe znaczenie mają dwa pierwsze unormowania. Ich stosowanie jest utrudnione, jeśli czyni się to w oderwaniu od przepisów prawa wekslowego, szczególnie art. 7 i 69, które wprowadzają zasadę samoistności zobowiązania inkorporowanego w wekslu. Artykuł prezentuje, w jaki sposób prawo wekslowe sprawia, że karnoprawna ocena czynów wymierzonych w weksel może niekiedy różnić się od oceny dokonywanej w odniesieniu do innych dokumentów. W zakresie art. 276 k.k. artykuł nawiązuje do dotkliwych skutków przestępstwa w sferze praw majątkowych osoby, która z jakiejkolwiek przyczyny utraciła weksel i możliwości ich zapobieżenia, a jeśli nastąpią, to częściowego odwrócenia w sposób określony w prawie wekslowym. Chodzi o instytucje wtóropisu i orzeczenia o umorzeniu weksla. Ponadto w artykule jest poruszone zagadnienie weksla jako dowodu rzeczowego w postępowaniu karnym. Zasada samoistności zobowiązania wekslowego sprawia, że w pewnych wypadkach zabezpieczenie i orzeczenie przepadku sfałszowanego weksla stanowi istotny problem teoretyczny i praktyczny, który jest zlokalizowany w styczności prawa cywilnego oraz prawa karnego. Na gruncie obowiązujących przepisów jest też nadzwyczaj trudny, o ile w ogóle możliwy, do rozwiązania.