Kozłowski Krzysztof, Uznanie za obywatela polskiego. Zarys instytucji i problem konstytucyjny
Uznanie za obywatela polskiego. Zarys instytucji i problem konstytucyjny
Słowa kluczowe: obywatelstwo, nabycie obywatelstwa, reguła ius sanguinis, reguła ius soli, Prezydent RP, prerogatywa
1.Wprowadzenie
Obywatelstwo jest żywo dyskutowaną instytucją prawa, zapewnie również dlatego, że oddziaływuje ono nie tylko na sytuację prawną jednostki, ale również ma wpływ na kwestie o charakterze ekonomicznym, społecznym lub politycznym. Polski system prawny przewiduje różnorodne formy jego nabycia, zarówno pierwotne, jak i wtórne. Obowiązująca w tym przedmiocie ustawa nakreśla możliwość ustanowienia więzi obywatelskiej również za pomocą „uznania za obywatela”. Przesłanki dokonania takiej czynności zostały określone bardzo szeroko i już to, samo w sobie, wymaga analizy konstytucyjnej. Jeszcze poważniejszy problem dotyczy umocowania wojewodów do rozstrzygania o uznaniu za obywatela. Dzieje się to w sytuacji, kiedy to ustawa zasadnicza umocowuje prezydenta do nadawania obywatelstwa. Rysująca się na tym tle wątpliwość została co prawda rozstrzygnięta przez Trybunał Konstytucyjny (TK),...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX