Sarbiński Rafał Marcin, Ustalenie pokrzywdzonego przestępstwem bezumownego rozpowszechniania utworu (art. 116 pr. aut. i pr. pokr.)

Do podjęcia problematyki pokrzywdzonego przestępstwem bezumownego rozpowszechniania utworu lub innego przedmiotu chronionego ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych skłaniają względy praktyczne. Jak wynika z akt wielu spraw karnych, ustalenie osoby, której powinien być przyznany ten status, wydaje się jedynie z pozoru proste. Często status pokrzywdzonego przyznawany jest automatycznie składającemu zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, bez jakiejkolwiek weryfikacji istnienia i rodzaju jego uprawnień do danego przedmiotu ochrony. Za wystarczający argument służy okoliczność legalnego osiągania korzyści z eksploatacji na jakimkolwiek jej etapie. W konsekwencji, wobec wnioskowego charakteru większości przestępstw stypizowanych w art. 116 pr. aut. i pr. pokr. wielokrotnie wszczynane są i prowadzone również w fazie in personam postępowania karne pomimo braku skargi uprawnionego.