Kohutek Konrad, Umowy kredytów frankowych – ocena na gruncie przesłanek nieważności i abuzywności

Niniejszy artykuł zawiera ocenę umów kredytowych zawieranych przez konsumentów we frankach szwajcarskich (tzw. kredytów frankowych) w świetle przesłanek nieważności oraz abuzywności. W kwestii tej nie ma jednolitości zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie. Przedstawione w opracowaniu stanowisko zmierza do konkluzji o braku podstaw do postrzegania takich umów jako sprzecznych z ustawą czy też naturą stosunku prawnego (zob. art. 58 Kodeksu cywilnego ). Nie wyklucza to wszak postrzegania takich umów jako zawierających klauzule abuzywne (w rozumieniu art. 385¹ i n. k.c.), pod warunkiem jednak spełnienia przewidzianych w przepisach tych przesłanek (co często wymaga indywidualnej oceny każdego przypadku). W opracowaniu wskazano bardziej zgeneralizowane argumenty (np. wynikające z funkcjonalnej, a nawet literalnej wykładni unormowań kształtujących wzorzec przeciętnego konsumenta czy też klauzulę dobrych obyczajów), które mogą podważać zasadność traktowania postanowień umów frankowych za abuzywne. Stanowisko zawarte w opracowania wsparte zostało licznymi orzeczeniami, w tym w szczególności Sądu Najwyższego.