Karpiuk Mirosław, Udział czynnika społecznego w procesie sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Zasada demokratyzmu, z której wynika partycypacja społeczna, pozwala na oddziaływanie obywateli na władzę publiczną, co odnosi się również do wykonywanych przez nią zadań. Udział czynnika społecznego został również przewidziany w przypadku kształtowania ładu przestrzennego na obszarze gminy. W związku z powyższym w tworzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalanego w celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy przewidziano instrumenty procesowe (wnioski, uwagi, dyskusja publiczna) gwarantujące zainteresowanym podmiotom możliwość wypowiedzenia się w kwestii lokalnej polityki przestrzennej. Partycypacja społeczna w sferze kształtowania polityki przestrzennej rozmywa jednak – na co zwraca uwagę autor – istotę zasady demokratyzmu, gdyż stanowi jedynie element procesowy, nie zaś merytoryczny. To organy gminy autorytarnie rozstrzygają w tym zakresie, często ignorując stanowisko społeczne.