Kudrelek Sławomir, Tymczasowe zajęcie mienia ruchomego w postępowaniu karnym

Jak słusznie podkreśla S. Brudt: „postępowanie o zabezpieczenie majątkowe nie może cechować przewlekłość; szybkość postępowania z zachowaniem i dopuszczeniem nawet pewnych uproszczeń proceduralnych – to główne przymioty, które środek ten czyniłby realnym i skutecznym” . Powyższe zdanie w pełni uzasadnia sens istnienia instytucji tymczasowego zajęcia mienia ruchomego.

Po raz pierwszy tymczasowe zajęcie mienia ruchomego pojawiło się w polskiej procedurze karnej w 1958 r. . Prawo do tymczasowego zajęcia uzyskały wówczas organy kontroli i rewizji finansowej. Z kolei w ustawie z 1959 r. uprawnienia te uzyskała Milicja Obywatelska. Podobne rozwiązanie przewidziane zostało także w Kodeksie postępowania karnego z 1969 r. . W myśl art. 253 § 1 k.p.k. z 1969 r. tymczasowe zajęcie mogło nastąpić w razie popełnienia przez osobę podejrzaną przestępstwa przeciwko mieniu, jeżeli zachodziła obawa usunięcia ruchomości, na których zajęcie miało być wykonywane. Prócz Milicji na podstawie art. 254k.p.k...