Lewandowska Monika, Stępień Adrian, Trybunał Sprawiedliwości o nadużyciu zwolnienia z podatku u źródła: zaskakujące rozczarowanie czy przewidywalny kierunek interpretacji? Polskie regulacje niezgodne z prawem UE?

W dniu 26.02.2019 r. Trybunał Sprawiedliwości wydał dwa ważne wyroki na gruncie dyrektyw unijnych: dyrektywy Rady 2003/49/WE z 3.06.2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich – dalej dyrektywa IRD – oraz dyrektywy Rady 90/435/EWG z 23.07.1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich – dalej dyrektywa PSD – w kontekście nadużycia prawa do zwolnień z podatku u źródła przewidzianych w tych dyrektywach.

Tezy wyroków doczekały się w krótkim okresie różnych opinii: przełomowe, kamienie milowe, ważne czy rozczarowujące. Niewątpliwe jest, że wyroki TS zapadły w momencie, w którym temat nadużycia prawa podatkowego, oceny tzw. substancji biznesowej czy ułożenia w postępowaniu podatkowym relacji podatnik (płatnik) – organ podatkowy stanowi wyzwanie dla wielu międzynarodowych struktur i jest przedmiotem szeroko podejmowanych inicjatyw legislacyjnych. Kształtujące się teraz orzecznictwo (w tym właśnie TS) jest więc niezbędnym elementem procesu zapewniania pewności i przejrzystości prawa podatkowego.

Celem niniejszego artykułu jest analiza obu wyroków TS i wskazanie możliwych implikacji wydanych orzeczeń dla struktur międzynarodowych, w szczególności tych związanych z inwestycjami w Polsce, z uwzględnieniem wybranych aspektów obowiązujących od 1.01.2019 r. nowych zasad dotyczących poboru podatku u źródła.