Węgrzynowski Łukasz, Teoria salda czy teoria dwóch kondykcji? Zasady rozliczeń z nieważnej umowy kredytu frankowego

Już od wielu lat sprawy frankowe zajmują eksponowane miejsce na wokandach polskich sądów. Źródłem sporów prawnych jest kredyt we franku szwajcarskim (CHF). Jest to kredyt wyrażony (w tej lub innej postaci) w walucie obcej, jednak (przynajmniej wyjściowo) spłacany w walucie polskiej. Wskutek gwałtownego wzrostu kursu CHF nastąpiło całkowite zwichnięcie pierwotnej relacji świadczeń stron, co wywołało falę spraw sądowych dotyczących kredytów w CHF. Sprawy frankowe rodzą liczne trudności w praktyce orzeczniczej. Chodzi zwłaszcza o ocenę skutków stwierdzenia abuzywności poszczególnych postanowień umownych czy zasady rozliczeń stron w związku z nieważnością umowy albo abuzywnością klauzul indeksacyjnych (denominacyjnych). Pojawia się tu szereg kwestii natury szczegółowej (np. wyłączenia z art. 411 Kodeksu cywilnego czy dopuszczalność wynagrodzenia za korzystanie z kapitału). Kluczowe na ten moment wydaje się jednak rozstrzygnięcie, czy w razie nieważności umowy kredytu albo abuzywności klauzul indeksacyjnych (denominacyjnych) rozliczenie stron powinno nastąpić na podstawie teorii salda czy teorii dwóch kondykcji. Właśnie to zagadnienie jest przedmiotem niniejszego opracowania.