Olszewski Radosław, Tajemnica zawodowa a odpowiedzialność karna skarbowa i dyscyplinarna doradcy podatkowego

Tajemnice mają niezwykle istotne znaczenie dla porządku prawnego, stanowiąc przy tym jeden z elementów gwarancyjnego charakteru procesu. Dają one rękojmię należytego wykonywania zadań przez przedstawicieli zawodów zobowiązanych do dyskrecji. Z jednej strony określają zakres informacji powierzonych osobie w związku z wykonywaniem przez nią określonego zawodu lub czynności, z drugiej zaś mogą być ograniczane w ewentualnym procesie celami realizowanymi przez organy procesowe, ścigające czyny zabronione oraz nakładające za nie odpowiedzialność. Sposób regulacji tych relacji jest jednym z istotnych wyznaczników modelu procesu i swobody działania jego uczestników. Doradca podatkowy, zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z 5.07.1996 r. o doradztwie podatkowym – dalej u.d.p. – jest zobowiązany zachować w tajemnicy fakty i informacje, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem zawodu. Poufność jest prawem, ale i obowiązkiem doradcy podatkowego . W toku postępowania karnego skarbowego może on jednak zostać przesłuchany w charakterze świadka, składając zeznania na podstawie art. 113 § 1 ustawy z 10.09.1999 r. – Kodeks karny skarbowy – dalej k.k.s. – w zw. z art. 180 § 2 ustawy z 6.06.1997 r. – Kodeks postępowania karnego – dalej k.p.k. Jak jednak wygląda kwestia zachowania tajemnicy zawodowej w sytuacji, gdy doradca podatkowy jest pociągany do odpowiedzialności karnej skarbowej, ewentualnie dyscyplinarnej?