Kędzierski Maciej Aleksander, Szczególne środki ograniczające i sankcje jako forma przeciwdziałania wobec podmiotów terrorystycznych na tle polskiego ustawodawstwa, cz. 1

Streszczenie

Sankcje wymierzone w terroryzm stanowią administracyjne i równoległe (np. wobec konfiskaty mienia w procedurze karnej) działania instytucji obowiązanych, mające skutkować niemożnością skorzystania przez sprawców z aktywów na rzecz przestępczej działalności terrorystycznej. Sankcje, określane także jako szczególne środki ograniczające stanowią rodzaj sankcji finansowych wymierzanych w podmioty aktywne w obszarze terroryzmu i jego finansowania. Polegają na zamrażaniu środków lub na nieudostępnianiu środków. Polskie rozwiązania prawne uwzględniają zarówno stosowanie sankcji międzynarodowych, jak i sankcje na poziomie krajowym. Decydentem w zakresie sankcji krajowych jest Generalny Inspektor Informacji Finansowej (GIIF). Ważną rolę odgrywa także Komitet Bezpieczeństwa Finansowego, który rekomenduje GIIF – propozycje stanowiska wobec podejmowanych decyzji. Jest on organem doradczym na wzór tych, które funkcjonują przy Radzie Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (sankcje ONZ) lub przy Radzie Unii Europejskiej (sankcje UE). Polskie ustawodawstwo uwzględnia także możliwość odwołania się od decyzji GIIF w zakresie nakładania sankcji oraz możliwość zwalniania środków z ich zamrożenia.