Mędrzycki Radosław, Strategie rozwoju jednostek samorządu terytorialnego jako element zrównoważonego planowania przestrzennego

Podstawy prawne stanowienia strategii rozwoju jednostek samorządu terytorialnego przeszły w 2020 r. istotną reformę, polegającą – mówiąc ogólnie – na rozszerzeniu podstaw prawnych ich stanowienia, zmianach ich treści oraz procedury ich uchwalania. Strategia rozwoju stała się wyróżniającym się wśród innych aktów planowania dokumentem planistycznym ze względu na swój ogólny – w znaczeniu obejmujący kwestie społeczno-gospodarcze i przestrzenne” – charakter; dokumentem, który powinien wpisywać się w średniookresowe planowanie państwa.

Spośród bogactwa zagadnień, jakie niesie za sobą wskazana reforma, w artykule skupiono się na próbie odpowiedzi na pytanie, czy strategie rozwoju jednostek samorządu terytorialnego mogą być uznane za jeden z elementów zrównoważonego planowania przestrzennego. Asumptem do takiej próby jest oparcie strategii na modelu struktury funkcjonalno-przestrzennej, która wiąże zagadnienia społeczno-gospodarcze z przestrzennymi. Jednocześnie w analizie przyjęto perspektywę dogmatycznoprawną, to znaczy kierowano się w odpowiedzi na to pytanie regułami wynikającymi z wykładni regulacji prawnej, a nie obrazem faktycznym, biorącym się z kształtowania przez jednostki samorządu terytorialnego treści własnych strategii rozwoju. W tym sensie niniejszy artykuł prezentuje perspektywę nauki prawa administracyjnego.