Talaga Robert, Stosowanie dyrektyw wspólnotowych przez sądy administracyjne w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług

Na mocy Traktatu akcesyjnego, podpisanego w Atenach 16.04.2003 r., nowe państwa członkowskie zobowiązały się do przyjęcia całego dorobku prawnego Wspólnot Europejskich (acquis communautaire). W ten sposób zaczęło w Polsce bezpośrednio obowiązywać prawo wspólnotowe, a jego normy stały się automatycznie częścią rodzimego porządku prawnego obok norm prawa krajowego bez potrzeby ich specjalnej inkorporacji . W konsekwencji organy państwa zostały zobowiązane do bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, co spowodowało, że podstawą prawną niektórych rozstrzygnięć stały się wyłącznie przepisy wspólnotowe. Szczególne miejsce w tym zakresie zajmują dyrektywy, ponieważ wiążą państwa członkowskie w zakresie celów, które mają być osiągnięte przez implementację do prawa krajowego odpowiednich regulacji. Z chwilą ich wejścia w życie, dyrektywy nie są bezpośrednio skuteczne w państwach członkowskich. Jednostki mogą się jednak powoływać na ich bezpośredni skutek, gdy nie zostały one w pełni lub w odpowiednim terminie wprowadzone do prawa krajowego, a są bezwarunkowe i na tyle jasne i precyzyjne, że nadają się do zastosowania w konkretnym przypadku . W tym zakresie pojawił się pogląd, zgodnie z którym bezpośrednia skuteczność dyrektywy powinna być precyzyjnie łączona z poszczególnymi przepisami zawartymi w tym akcie prawnym, a nie z całą dyrektywą ze względu na konieczność wyodrębnienia jasnego i precyzyjnego obowiązku, który różni się od obowiązków nałożonych przez inne normy tej samej dyrektywy .