Maroń Grzegorz, Ślubowanie funkcjonariusza Policji w porządku prawnym Rzeczypospolitej Polskiej

Streszczenie

W artykule przedstawiono i poddano interpretacji instytucję policyjnego ślubowania w Polsce. Studium tytułowej instytucji łączy rozważania historyczno-prawne, dogmatyczno-prawne, komparatystyczno-prawne i etyczno-prawne. Akt ślubowania nie ma charakteru wyłącznie symbolicznego i nie należy go redukować do wprawdzie podniosłego, ale jednorazowego wydarzenia. Z jednej strony złożenie ślubowania warunkuje możliwość pełnienia służby. Z drugiej strony, obowiązkiem policjanta – tak etycznym, jak i prawnym – jest wierność zobowiązaniom określonym w rocie w służbie i poza służbą. W orzecznictwie sądów administracyjnych trafnie podkreśla się, że sprzeniewierzenie się ślubowaniu stanowi przewinienie dyscyplinarne, często uzasadniające wydalenie funkcjonariusza ze służby. Naznaczony aksjologicznie tekst ślubowania policyjnego przejawia podobieństwo do ślubowania funkcjonariuszy innych służb mundurowych w Polsce oraz ślubowania policjantów w innych państwach. W ocenie Autora, wierność ślubowaniu jest ważną gwarancją autorytetu i społecznego zaufania do Policji, porządku i bezpieczeństwa publicznego w państwie oraz prawidłowego wywiązywania się przez Policję z obowiązków procesowych w ramach postępowania karnego.