Tuleja Piotr, Słowo wstępne Prezesa Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego

Dwudziestopięciolecie obowiązywania Konstytucji stwarza szczególną okazję do dokonania jej oceny, podsumowania praktyki konstytucyjnej i zastanowienia się nad przyszłością polskiego konstytucjonalizmu.

Już twórcy Konstytucji 3 maja zakładali, że ze względu na trwałość konstytucyjnych postanowień jej zmiana powinna być dokonana dopiero po 25 latach od uchwalenia. Z kolei art. 125 Konstytucji marcowej przewidywał po 25 latach obowiązywania rewizję jej postanowień przez Zgromadzenie Narodowe. Ćwierćwiecze obowiązywania konstytucji łączy się w polskiej tradycji ustrojowej z jej trwałością, ale i koniecznością podjęcia refleksji nad ewentualnymi zmianami.

Dotychczasowa praktyka stabilności ustrojowej nie potwierdzała. O trwałości w wymiarze praktycznym można mówić dopiero w odniesieniu do Konstytucji z 2.04.1997 r. Jest ona najdłużej obowiązującym demokratycznym polskim aktem konstytucyjnym. Jej wejście w życie 17.10.1997 r. było istotną cezurą ustrojową co najmniej z dwóch powodów. Stanowiło...