Barcz Jan, Skład Parlamentu Europejskiego w okresie kadencji 2014–2019 w świetle ewolucji alokacji miejsc między państwa członkowskie

28.06.2013 r. Rada Europejska podjęła decyzję (2013/312/UE) , dokonując alokacji miejsc w Parlamencie Europejskim na kadencję 2014–2019. Jest to decyzja istotna i interesująca, po raz pierwszy bowiem system alokacji miejsc odbywa się według reguł ustanowionych na mocy Traktatu z Lizbony (dalej jako TL) (nowego pakietu lizbońskiego). System ten jednak jest w dalszym ciągu rodzajem kontraktu politycznego państw członkowskich, w którego tle pozostaje jedynie zasada degresywnej proporcjonalności. W niniejszym artykule analizie poddano ewolucję systemów alokacji miejsc w pakiecie nicejskim, wielokrotnie korygowanym, oraz w obecnym pakiecie lizbońskim, przy czym celem tej analizy jest ocenienie, na ile możliwe jest ustanowienie przed kolejną kadencją 2019–2024 „trwałego” systemu alokacji miejsc w Parlamencie Europejskim, odwołującego się do zasady degresywnej proporcjonalności, postulowanego w decyzji 2013/312/UE. Sam problem alokacji miejsc w Parlamencie Europejskim pozostaje jedną z ważniejszych kwestii ustrojowych UE ze względu na radykalne umocnienie – na mocy TL – pozycji Parlamentu w systemie instytucjonalnym Unii oraz jej powiązanie z nową formułą podejmowania decyzji w Radzie większością kwalifikowaną (tzw. podwójną większością), która zaczyna obowiązywać od 1.11.2014 r.