Klejnowska Monika, Samooskarżenie w praktyce orzeczniczej Niemiec, Austrii i Szwajcarii w latach 2000–2016

Samooskarżenie, w tym zwłaszcza przyznanie się do winy, niezmiennie obecne i ważne na przestrzeni dziejów procesu karnego , nie przestaje być przedmiotem zainteresowaniaze strony zarówno doktryny, jak i praktyki. Badania nad jego istotą karnoprocesową dostrzegalne są na gruncie polskiego procesu karnego. Bardzo mocno zaznacza się jednak jego rola w systemach państw Niemiec, Austrii i Szwajcarii. W praktyce orzeczniczej sądów najwyższych i trybunałów konstytucyjnych tych państw w latach 2000–2016 wyraźnie dostrzegalne jest odniesienie się do samooskarżenia związanego z działalnością organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

Przeglądy orzecznictwa Niemiec, Austrii i Szwajcarii pozwalają na dokonanie systematyki zagadnień związanych z samooskarżeniem, która w dużym stopniu bliska jest i naszemu polskiemu ustawodawstwu, doktrynie oraz orzecznictwu. W pierwszej kolejności uwagę zwracają kwestie terminologiczne, czyli określenie w języku prawniczym samooskarżenia (samoobciążenia). Ponadto...