Zalisko Marek, Sądownictwo arbitrażowe w europejskiej przestrzeni sądowej

Obowiązujące w Unii Europejskiej regulacje prawne, dotyczące uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych, ugód sądowych i dokumentów urzędowych w sprawach cywilnych i handlowych, w zasadzie wyłączają wprost spod przedmiotowego zakresu swojego zastosowania sądownictwo arbitrażowe. Wyłączenie spraw dotyczących sądownictwa polubownego (arbitrażowego) ma charakter generalny i obejmuje sądownictwo polubowne jako całość. Rozciąga się ono także na toczące się przed sądem państwowym postępowanie dotyczące sporu prawnego, którego przedmiotem jest wyznaczenie arbitra, nawet jeżeli przedmiotem sporu są istnienie lub ważność zapisu na sąd polubowny . Przyjęcie takiego rozwiązania wynika z tego, że sprawy arbitrażu międzynarodowego zostały uregulowane w konwencji nowojorskiej z 10.06.1958 r. o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych , a także w Konwencji z 21.04.1961 r. o międzynarodowym arbitrażu handlowym . Konwencja nowojorska jest zatem głównym aktem prawnym w zakresie arbitrażu i, jak wynika z jej nazwy, odnosi się w szczególności do uznawania i wykonywania orzeczeń arbitrażowych .