Kanka Kacper, Rozróżnienie pomiędzy opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego a stanowiskiem wnioskodawcy co do ich oceny prawnej na tle orzecznictwa sądów administracyjnych

Streszczenie: W myśl przepisów Ordynacji podatkowej istnieją dwa zasadnicze warunki formalne wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Po pierwsze, wnioskodawca jest zobowiązany do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Po drugie, wnioskodawca powinien przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Fakt, że istnieje różnica pomiędzy opisem stanu faktycznego (odpowiednio: zdarzenia przyszłego) a stanowiskiem co do jego oceny prawnej, ma zasadnicze konsekwencje praktyczne. Przyjmuje się bowiem, że organ interpretacyjny nie może wykraczać poza opisany przez wnioskodawcę stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Odmienna sytuacja zachodzi w przypadku sformułowanego przez wnioskodawcę stanowiska w zakresie oceny prawnej. Stanowisko to organ powinien ocenić, tj. wyrazić jednoznaczną opinię, czy się z nim zgadza, oraz ewentualnie przedstawić prawidłowe w jego ocenie stanowisko wraz z uzasadnieniem prawnym. W tym kontekście nasuwa się pytanie badawcze, w jaki sposób odróżnić oba elementy wniosku. Rozważania w tym zakresie zostały poczynione w kontekście orzecznictwa sądów administracyjnych, w szczególności na tle wyroku NSA z 26 listopada 2019 r., II FSK 3969/17.