Łętowska Ewa, Pawłowski Krzysztof, Role i Emploi

Życie i sztuka to ciągła gra, przed sobą i publicznością. Są oczywiście różnice w wielkości: sceny, publiczności, gaży, roli. Ale tak się już porobiło, że bywa, iż amator ma gażę i publiczność większą niż zawodowiec światowej klasy. Takie czasy. Zarówno jednak w życiu, jak i w sztuce ważne jest, abyśmy patrzyli w czym nas obsadzają – oni albo my, sami siebie. Mówiąc bardziej elegancko: unikajmy niewłaściwego emploi, roli, której nie powinniśmy odgrywać.We właściwej obsadzie, w specjalności, w której jesteśmy dobrzy, możemy błysnąć jak prawdziwy divo albo diva i skryć w cieniu – jak pod dobrze skrojonym kostiumem – własne niedostatki podkreślając zalety. Źle obsadzeni, wysiłek nasz skazujemy z góry na gwizdy, a duma nasza będzie raniona tupotem nóg zawiedzionej widowni. Obnaża to nas też przed wrogami, a co gorsza i przed przyjaciółmi, i pokazuje całemu światu to, czego nie powinniśmy demonstrować. No i dla przedstawienia fatalnie. Rola źle odegrana to kłopoty widzów w zrozumieniu o co...