Zieliński Tadeusz J., Rec.: A. Tunia, Recepcja prawa wewnętrznego związków wyznaniowych w prawie polskim, Lublin 2015

Jednym z istotnych zagadnień nowoczesnych demokracji jest kwestia skali dopuszczalnych powiązań między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi. Przytłaczająca większość państw tego typu dokonała rozgraniczenia państwowych struktur, czynności i regulacji prawnych od wspólnot religijnych, widząc w tym rozwiązaniu gwarancję ochrony wolności sumienia i religii osób wierzących i niewierzących. W Polsce normatywny model stosunków państwo–religia określony został w Konstytucji – na czele z jej art. 25, który m.in. określa świeckość państwa (ust. 2: bezstronność światopoglądową jego władz) oraz rozdzielenie sfery państwowej i religijnej (ust. 3: autonomię i niezależność państwa i wspólnot religijnych w sferach im właściwych). W celu zapewnienia wolności religijnej odrębność państwa i związków wyznaniowych nie może być jednak przeprowadzona w sposób absolutnie rygorystyczny, a jednym z przejawów tego jest dopuszczenie obowiązywania w państwowym porządku prawnym wybranych rozwiązań...