Jagielski Jacek, Zdanowicz Mieczysława, Rada do Spraw Uchodźców jako organ ochrony cudzoziemców

Ustawa o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z 13 VI 2003 r. jest podstawowym aktem regulującym zagadnienie statusu prawnego osób korzystających z różnych form opieki ze strony naszego państwa. Jej uchwalenie wynikało głównie z potrzeby implementacji dyrektyw wspólnotowych w związku ze zbliżającym się dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Ustawa określa status uchodźcy oraz inne formy udzielanej pomocy: azyl, pobyt tolerowany i ochronę czasową. Należy przy tym wskazać już na wstępie, że status uchodźcy jest podstawową instytucją tego systemu ochrony. Jest on uregulowany w Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z 1951 r. oraz w Protokole dotyczącym statusu uchodźców z 1967 r. Polska jest stroną obu umów od 1991 r. Pozostałe formy ochrony - azyl, pobyt tolerowany i ochrona czasowa - mają charakter subsydiarny w stosunku do statusu uchodźcy i są ustanawiane przez państwa głównie dlatego, że definicja uchodźcy stworzona ponad pięćdziesiąt...