Stefańska Blanka Julita, Przestępstwo uprowadzenia małoletniego w hiszpańskim prawie karnym

Streszczenie

W artykule analizie poddano przestępstwo uprowadzenia małoletniego przez rodzica bez usprawiedliwionej przyczyny, stypizowane w art. 225 bis hiszpańskiego kodeksu karnego z 1995 r. Przestępstwo to oprócz typu podstawowego (ust. 1) ma postać kwalifikowaną ze względu na zabranie małoletniego poza granice Hiszpanii lub uzależnienie jego oddania od spełnienia warunku postawionego przez sprawcę (ust. 3) oraz typ uprzywilejowany w wypadku oddania uprowadzonego w ciągu 15 dni od porwania (ust. 4 zd. II). Rozważania de lega lata poprzedza prezentacja kształtowania się przestępstwa uprowadzenia małoletniego w ustawodawstwie karnym Hiszpanii (w kodeksach karnych z 1822 r., 1848 r. i 1973 r.). Rozważania – oparte na bogatej literaturze i orzecznictwie – obejmują: przedmiot ochrony; typy przestępstw: podstawowy, kwalifikowane oraz uprzywilejowany; stronę przedmiotową, obejmującą porwanie, polegające na zabraniu małoletniego bez zgody rodzica z miejsca zwyczajowego zamieszkania albo od osób lub instytucji, którym powierzono opiekę nad nim lub zatrzymanie małoletniego, polegające na niewykonaniu w sposób poważny obowiązku ustanowionego w orzeczeniu sądowym lub administracyjnym; podmiot, którym może być ojciec lub matka, a także wstępni małoletniego oraz krewni rodzica do drugiego stopnia pokrewieństwa lub powinowactwa; stronę podmiotową, którą jest zamiar bezpośredni; zagrożenie karne; niepodleganie karze w wypadku gdy sprawca powiadomił o miejscu przebywania małoletniego drugiego rodzica lub tego, komu prawnie przysługuje opieka nad małoletnim, w okresie 24 h od porwania wraz z obietnicą natychmiastowego jego oddania i ją wykonał lub nieobecność małoletniego nie była dłuższa niż 24 h.