Orecki Marcin, Przesłanki dopuszczalności postępowania grupowego w polskim procesie cywilnym. Uwagi na tle postanowienia Sądu Najwyższego z 28.01.2015 r. (I CSK 533/14) oraz wybranego orzecznictwa sądów powszechnych

Postępowanie grupowe istnieje w polskim procesie cywilnym od pięciu lat i jako instytucja dotychczas zupełnie nieznana wymagało, w celu zapewnienia efektywności, wprowadzenia do polskiego porządku prawnego mechanizmów zupełnie nowych lub też dopuszczenia wyjątków od dotychczas obowiązujących zasad prawa . Ustawa o postępowaniu grupowym, mimo potencjału do pozytywnego oddziaływania na możliwość dochodzenia praw przez obywateli, cechuje się licznymi nieścisłościami i niedociągnięciami, które powodują poważne trudności w jej stosowaniu. Już na samym początku obowiązywania ustawy konieczna była twórcza wykładnia Sądu Najwyższego, m.in. w odniesieniu do bezrefleksyjnego usunięcia na etapie prac legislacyjnych wyrażenia o odpowiednim stosowaniu przepisów ustawy z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego do kwestii nieuregulowanych w ustawie o postępowaniu grupowym (art. 24 u.p.g.) .

Niejednolitość terminologiczna ustawy o postępowaniu grupowym powoduje liczne trudności w efektywnym...